Τι από τα δύο θα θελες να ζήσεις: τη Λάρισα να σηκώνει την κούπα του Champions League ή ένα ντουέτο με τον Tom Waits στη γιορτή του Φαλλού;
Δεν υπάρχει σύγκριση… Δεν με ψήνει το ποδόσφαιρο. Να παίζεις, ναι, έχει ενδιαφέρον, γιατί σε κατακλύζουν οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ, ως ενήλικας θεατής, να εισπράξω κάτι ιδιαίτερο από αυτό το παιχνίδι, πόσο μάλλον να γίνω οπαδός. Μου κάνει δε φοβερή εντύπωση που διάφοροι «παλιάντρες» (δημοσιογράφοι περιωπής και καλά, πολιτικοί, ακόμα και πνευματικοί –υποτίθεται– άνθρωποι) αναφέρονται στις οπαδικές τους προτιμήσεις σα να είναι κάτι σπουδαίο. Ουστ ρε!
από το avopolis greek.