ακραία διαφορετικά τα σημερινά 10 λινκ, και μάλιστα τα τελευταία πριν τις καλοκαιρινές διακοπές. Εκτείνονται από θεωρήσεις του τραύματος της μετανάστευσης, τη διαθεματικότητα, τις ψυχιατρικές πρακτικές στην Ελλάδα των μνημονίων, την ανάγκη αναμόρφωσης του προγράμματος σπουδών, τη φιλία, τις φωνές, το πορνό, ένα συνέδριο για τις ψυχιατρικές κατηγορίες, ένα αποτελεσματικό αλλά παραμελημένο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ψύχωσης, και το πιο ενδιαφέρον, ένα άρθρο που κατακρίνει την πρόσφατη νομοθετική αλλαγή σχετικά με το δικαίωμα συνταγογράφησης των ψυχολόγων σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ.
1. Το τραύμα εδώ: κείμενο ενός ψυχολόγου, μέλους του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, το οποίο εξετάζει με κριτική σκοπιά το θέμα του “τραύματος” στην ψυχική υγεία των μεταναστών και προσφύγων εστιάζοντας όχι στις διαγνώσεις και στις ψυχοπαθολογίες, αλλά στο “εδώ” και τις εμπειρίες των υποκειμένων.
2. Against Intersectionality: μια ενδιαφέρουσα κριτική και αποδόμηση της έννοιας της Ιntersectionality, που δημοσιεύτηκε από τον J.E.H Smith στην πολύ καλή ιστοσελίδα θεωρίας και κριτικής Berfrois. ΑΝ και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά ως “διαθεματικότητα”, η έννοια αυτή δεν έχει πιάσει πολύ ακόμα στην Ελλάδα, καθώς η κυρίαρχη αναπαράσταση της κοινωνίας μας είναι ομοιογενής, μια μονο-καλλιέργεια: ότι στο έθνος-κράτος της Ελλάδας υπάρχουν δηλαδή μόνο λευκοί, ελληνικής ιθαγένειας, άνδρες-γυναίκες, μιας μεσαίας τάξης. Η συγκρότηση και οι διαφοροποιήσεις με όρους εξουσίας των κοινωνικών κατηγοριών (φύλο, τάξη, εθνοτική καταγωγή, φυλή), ως εστίαση της διαθεματικότητας, δεν έχει απασχολήσει καθόλου την ψυ-θεωρία. Να λοιπόν μια κριτική της διαθεματικότητας, ένα βήμα μπροστά.
3. Kaθηλωμένοι σε πρακτικές Μεσαίωνα: άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών, το οποίο παρουσιάζει τις πρακτικές μηχανικής καθήλωσης, δηλαδή “δεσίματος” των ψυχικά ασθενών στα μεγάλα ψυχιατρικά ιδρύματα, πχ Δρομοκαϊτειο, ΨΝΑ, ως ένδειξη της επιστροφής σε πρακτικές “Μεσαίωνα”, όπως και Λέρου.
4. The fight to reform Econ 101: ένα ενδιαφέρον κείμενο που αναφέρει ένα πρόσφατο συνέδριο με τίτλο Rethinking Economics Conference, στο οποίο επίκεντρο ήταν η αντιλαμβανόμενη ανάγκη απομάκρυνσης από την κυρίαρχη ορθοδοξία στην διδασκαλία της οικονομικής σκέψης στους φοιτητές, δηλαδή την νεο-κλασσική προσέγγισης ειδικά σε προπτυχιακά μαθήματα, εις όφελος μιας περισσότερο πολύπλευρης προσέγγισης. Μήπως, με τις αλλαγές στη σκέψη που έφερε η οικονομική κρίση και οι καπιταλιστικές αλλαγές, πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πως διδάσκεται η “Εισαγωγή στην Ψυχολογία”, ως προπτυχιακό μάθημα, ή ως μάθημα στο Λύκειο; Με ποιες θεωρίες, ποια αναλυτικά εργαλεία, ποια η χρησιμότητά τους;
5. Φιλία: προς μια ριζοσπαστική γραμματική του σχετίζεσθαι: ο Μ. Μεντίνης στο έντυπο τελευταίο τεύχος της Λεύγας συζητά, πατώντας στη θεωρία της κοινότητας (Communitas) του Espozito, τις ριζοσπαστικές δυνατότητες των φιλικών σχέσεων, πέρα από την ατομικιστική, (νεο)φιλελεύθερη θεώρηση.
6. Hallucinatory ‘voices’ shaped by local culture, Stanford anthropologist says: άρθρο που συνοψίζει την έρευνα της Tanya Luhrmann, που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Psychiatry. Η ανθρωπολόγος διερεύνησε την εμπειρία των “ακουστικών ψευδαισθήσεων”, του ακούσματος φωνών, σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια, επιβεβαιώνοντας ότι η εμπειρία αυτή – και η πρόσληψή της από το άτομο – διαφέρει ανάλογα με το πλαίσιο. Η έρευνα αυτή λοιπόν αίρει την καθολικότητα της νευρολογικής συμπτωματολογίας της “ψύχωσης” ή της σχιζοφρένειας.
7. Psychopathological fringes. Historical and social science perspectives on category work in psychiatry: η πρόσκληση για εισηγήσεις για ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό συνέδιο που θα γίνει στο Βερολίνο το Φλεβάρη 2015, το οποίο θα εξετάσει τις διαδικασίες ιστορικής και κοινωνικής κατασκευής των ψυχοπαθολογικών κατασκευών και κριτηρίων στην ψυχιατρική.
8. Το πρόγραμμα Soteria του Loren Mosher: Μια παρουσίαση στα αγγλικά του πειραματικού προγράμματος Soteria που πρότεινε ο L. Mosher στις ΗΠΑ το 1972, ως τρόπο αντιμετώπισης της ψυχωσικής κρίσης στην κοινότητα. Παρόλο που το πείραμα αυτό δοκιμάστηκε με επιτυχία, επαναλήφθηκε και συνεχίζει με διάφορους τρόπους, ποτέ δεν έγινε κυρίαρχη πρακτική. Για ευνόητους λόγους, αφού δείχνει ότι η ψύχωση μπορεί να θεραπευθεί και δεν χρονιοποιείται οπωσδήποτε…
9. Για ποιους (ηθικούς) λόγους σταμάτησε κάποιος να βλέπει πορνό: Ένας νεαρός ονόματι Ραν, με φεμινιστικές σπουδές και ευαισθησίες, εξηγεί σε ένα TEDx γιατί σταμάτησε να καταναλώνει πορνό ως θεατής. Οι λόγοι είναι βέβαια ηθικοί και πολιτικοί, αλλά παραλείπει ότι το πορνό, όπως και οι νέες συνήθεις που έφεραν τα νέα μέσα, προκαλεί σημαντική εξάρτηση, αλλά και αποξένωση από τις πραγματικές, δύσκολες, ανθρώπινες σχέσης εγγύτητας, στοργής και αγάπης.
10. Θα μπορούν μελλοντικά οι ψυχολόγοι να συνταγογραφούν; ένα άρθρο από τις ΗΠΑ, που σχολιάζει (αρνητικά) τις αλλαγές στη νομοθεσία περί συνταγογράφησης από την πολιτεία του Illinois, (μετά τις πολιτείες του New Mexico και της Louisiana), η οποία επέτρεψε σε ψυχολόγους να συνταγογραφούν σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού και ασθενών ψυχιατρικά φάρμακα, μετά από μια περίοδο επανεκπαίδευσης και πρακτικής άσκησης στη συνταγογράφηση. Το άρθρο είναι αρνητικό (όπως και η σελίδα από την οποία προέρχεται!) αλλά σίγουρα δίνει έδαφος για ερωτήματα για το πως αλλάζει το επαγγελματικό πεδίο των ψυχολόγων.